تکه ای از آیینه

سو استفاده جنس زن در جامعه

بزرگترین فاجعه در بحث سوءاستفاده جنسی از زنان، ریشه‌گیری آن در فرهنگ “سرزنش قربانی” (Victim Blaming) است. نحوه لباس پوشیدن، لحن صحبت، یا محل حضور یک زن، هرگز و تحت هیچ شرایطی، مجوز یا دعوتنامه‌ای برای نقض حریم او نیست. اما جامعه اغلب به اشتباه، مسئولیت امنیت را به جای متجاوز بر گردن قربانی می‌اندازد؛ او را وادار می‌کند تا برای “امن ماندن”، “کوچک‌تر بودن” یا “کمتر دیده شدن” تلاش کند. این یعنی ما در حال تأیید ناخواسته، چارچوب یک زندان نامرئی برای نیمی از جامعه هستیم.

ما به جامعه‌ای نیاز داریم که در آن، مفهوم “امنیت” برای زن، یک امتیاز اختیاری نباشد، بلکه یک حق طبیعی و تضمین شده در هر کوچه، اداره و فضایی باشد که پا می‌گذارد.